نقش والدین بر سلامت روان نوجوانان

نقش والدین بر سلامت روان نوجوانان ما در مقاله های سایت مدرسه فرهنگ به دو موضوع سلامت روان در کودکان و خردسالان پرداخته بودیم.
حالا نوبت به نقش والدین بر سلامت روان نوجوانان رسیده تا به این موضوع بپردازیم. با ما همراه باشید.

نوع تعامل شما می تواند باعث تعدیل احساسات ناخوشایند در آنها و حفظ سلامت روان نوجوان شود.

نقش والدین در سلامت روان کودک در گذار به نوجوانی

• گوش دهید:
  فعالانه سعی کنید به آنچه می گویند گوش دهید بدون اینکه اجازه دهید افکار و قضاوت شما هدایت مکالمه را داشته باشند.
  به نظر فرزندتان احترام بگذارید و آن را تشویق کنید.
• تصدیق کنید:
  به آنها اطمینان دهید که افکار و احساسات آنها را درک می کنید، آنها را تشویق کنید تا با شما صریح باشند و اطمینان دهید که در کنار آنها هستید.
  به آنها یادآوری کنید که شما نیز یک بار در این سن بوده اید و به یاد داشته باشید که همان احساسات را تجربه کرده اید.
• راه حل ارائه دهید:
  از آنها بپرسید که آیا فکر کرده اند که چه چیزی ممکن است نیاز به تغییر داشته باشد ؛ “به نظر شما چه کاری باید انجام شود؟”
  اگر این کار را نکرده‌اند، به آنها پیشنهاد دهید و با آنها صحبت کنید. از آنچه که برای داشتن احساس بهتری نیاز دارند، حمایت کنید.
• زمان و مکان را برای شروع گفتگو بدون هیچ گونه فشار و انتظاری اختصاص دهید.
• زمانی را در نظر بگیرید که با هم باشید؛ مانند زمان انجام کارهای خانه، آشپزی یا سفر و گردشی در طبیعت.
• اجازه دهید مکالمه شما به طور طبیعی جریان داشته باشد؛ به جای «بازجویی»، دوستانه و طبیعی باشد.
• نسبت به خلق و خوی آنها حساس باشید؛ اگر روز بدی دارند یا مشغول هستند، زمان دیگری را انتخاب کنید.
• ارتباط باز، صادقانه و مستقیم باشد.
• اگر متوجه تغییراتی در خلق و خو یا رفتار فرزندتان شدید، به آرامی به او بگویید متوجه شده اید و از او بپرسید که آیا دوست دارد در مورد آن صحبت کند.
  مثلا: آنها مثل قبل با دوستان خود معاشرت نمی کنند؛ آیا بحث و جدل داشتند؟
  نمرات مدرسه آنها پایین می آید؛ آیا موضوع خاصی وجود دارد که با آن دست و پنجه نرم می کنند؟
  به نظر می رسد که آنها بدخلقی، غمگین تر یا ساکت تر شده اند؛ آیا چیزی در ذهن آنها وجود دارد؟

چالشهای کودکان و نوجوانان در این سن

• دمدمی مزاجی را تجربه می کنند.
• نسبت به تکالیف و وظایف مدرسه احساس فشار و ناامیدی و حتی بی رغبت شوند.
• در رژیم غذایی دچار وسواس و یا نگرانی شوند.
• احساس غمگینی یا اضطراب کنند.
• دچار چالش اساسی در اعتماد به نفسشان شوند.

این کارها به سلامت روان نوجوانان آسیب می رساند

• دستوری عمل کردن:
  در عوض دادن دستور، بپرسید چگونه می توانید به آنها کمک کنید.
• نادیده گرفتن احساسات نوجوان:
  به یاد داشته باشید، باز کردن احساساتی که ممکن است برای کودک و نوجوان گیج کننده باشد، دشوار است. بنابراین وقت بگذارید نه اینکه از آن عبور کنید.
• جر و بحث:
  به افکار و احساسات خود توجه کنید و مراقب درگیری باشید.
  سعی کنید هر گونه درگیری یا مشاجره را در اسرع وقت حل کنید. اگر این اتفاق افتاد، عذرخواهی کنید و دوباره شروع کنید.
• سرزنش دیگران و فرافکنی:
  گفتن “این تقصیر مدرسه شماست!” به عنوان مثال، مشکل را بیرونی می کند اما آن را حل نمی کند.
  بنابراین به فکر حل مساله باشید نه پاک کردن صورت مساله از طریق فرافکنی.
• مقایسه کردن:
  از گفتن جملاتی مانند «کودکان دیگر این مشکلات را ندارند» خودداری کنید.
  مقایسه می تواند آسیب های زیادی به اعتماد به نفس و استقلال نوجوان وارد کند.

صبر و ثبات کلید های اصلی در حفظ سلامت روان نوجوان

در این سن و مخصوصا در دوران گذار به نوجوانی، کودک شما ممکن است کمتر نسبت به شما ابراز محبت کند.
گاهی اوقات ممکن است بی ادب یا دمدمی مزاج به نظر برسد.
همانطور که آنها مستقل تر می شوند و می خواهند کنترل بیشتری بر شرایط خود داشته باشند؛ به احتمال زیاد با مقاومت آنها روبرو خواهید شد.
این مکالمات جدید هستند و به عنوان والدین تعجب نکنید بلکه شرایط را درک کنید.
بدانید که برای کودک شما هم ناراحت کننده است که چالشهای جدیدی را با والدینش تجربه می کند که قبلا اصلا نداشته است.
به یاد داشته باشید، ممکن است کمی طول بکشد تا به یک تعامل موثر و مثبت با نوجوانتان برسید.
باید درک کنید و تمرین کنید که شما دیگر سرپرست و مراقب نیستید، بلکه رفیق همدیگر هستید. 
همیشه این را روشن کنید که آنها را دوست دارید و فقط به فکر رفاه آنها هستید.